Шераму андар биёбони бало афтодаам

Шераму андар биёбони бало афтодаам.

Чун Ҳусайни дар миёни Карбало афтодаам.

Ашкрезонам, ғарибам, хастаам, бечораам,

Ё ки боронам аз боми ҳаво афтодаам?

Гар сухан аз ҳақ бигӯйӣ, торуморат мекунанд,

Дар миёни ин ҳалоҳилҳо чаро афтодаам?

Одам ар бо қимати ҳайвон баробар мекунанд,

Ман, ки ҳайвон нестам, гӯед куҷо афтодаам?

Юсуферо корвоне кард бурун аз чоҳи об,

Ман чӣ созам, ки дар ин чоҳи шумо афтодаам?

Шераму андар биёбони бало афтодаам,

Чун Ҳусайни дар миёни Карбало афтодаам.

(Пайрави Иқбол)

شیرم و اندر بیابان بلا افتاده‌ام

چون حسین در میان کربلا افتاده‌ام

اشک‌ریزانم، غریبم، خسته‌ام، بیچاره‌ام

یا که بارانم از بام هوا افتاده‌ام

گر سخن از حق بگویی، تار و مارت می‌کنند

در میان این هلاهلها چرا افتاده‌ام

آدم ار با قیمت حیوان برابر می‌کنند

من که حیوان نیستم، گویید کجا افتاده‌ام

یوسفی را کاروانی کرد برون از چاه آب

من چه سازم که در این چاه شما افتاده‌ام

شیرم و اندر بیابان بلا افتاده‌ام

چون حسین در میان کربلا افتاده‌ام

پیرو اقبال